Dit is een blog door een van de deelnemers aan de inspiratiebijeenkomst (ook wel ‘kampvuurgesprek’) bij GGZ Noord-Holland Noord in het kader van Radicale vernieuwing langdurige ggz. Een terugblik op het kampvuurgesprek bij deze ggz-vernieuwer, waar het thema was: Thuis.

Thuis. Home. Mijn basis. Mijn veilige haven. Met de mensen die me lief zijn. Met alles wat me heeft gemaakt tot wie ik ben en hoe ik tegen de toekomst aankijk. Van waaruit ik mijn leven kan invullen zoals ik dat wens. Een plek maar ook een gevoel die voor mij twee landen spant.

Een mooie start van een gesprek over wat een “thuis” betekent en waar het voor staat. De openheid van de deelnemers over wat voor hen belangrijk is, wanneer het er niet is en wat dat dan betekent raakt me. De ruimte voor dilemma’s levert een waardevol gesprek op. Een client die de stap niet durft te zetten buiten de bescherming van begeleid wonen; de ouders die eindelijk rust hebben en het vertrouwen dat hun kind in veilige handen is; de begeleider die ziet dat er nog zo veel meer kansen zijn en bang is dat hij zichzelf beperkt; de behandelaar die de druk van de wachtenden met al hun ellende op haar schouders voelt.

Het gesprek richt zich op wat we voor onszelf en voor elkaar willen, de zorgen vanuit het verleden en  over de toekomst, de beperkingen van wat kan en de creativiteit in wat er gerealiseerd wordt. 

Het roept vragen op over hoe we de zorg hebben ingericht en of we onderschatten wat een huis betekent en hoe snel het een ‘thuis’ wordt. Vervolgens wat het betekent voor bewoner en familie te weten dat het tijdelijk is. We begonnen met een omschrijving van het belang van een thuis om een stabiele basis te hebben waar we onze wortels kunnen schieten om te kunnen groeien. Beter worden doen we thuis. En dan toch de onderliggende overtuiging dat als het goed met iemand gaat dat ze dan door moeten. Maar als de hulpverlener loslaat dat cliënten door moeten dan kunnen de wachtenden niet profiteren van de ondersteuning, de warmte en de creativiteit van onze professionals. 

Het kampvuurgesprek richtte zich op wat er toe doet voor ons allemaal als het om thuis gaat ongeacht onze achtergronden, situaties, professies, wensen en dromen. Maar vooral richtte het gesprek zich op de bloei die mensen meemaken als ze een thuis hebben.